‘Yoga helpt je bij het loslaten van de competitie met jezelf’

Tot zo’n tien jaar geleden was Daniëlle Ruigrok van der Werven accountmanager. Na een ingrijpend fietsongeluk belandde Daniëlle in het ziekenhuis met een flinke hersenkneuzing. Ineens zag haar leven er heel anders uit en begon ze aan een intens revalidatieproces. Toen ze min of meer toevallig in aanraking kwam met yoga, voelde ze wat dat voor haar deed. Voor het eerst kon ze weer een zijn met haar lichaam. Uiteindelijk ging Daniëlle zelf yogales geven. Ze vertelt over wat yoga kan betekenen in het acceptatieproces bij NAH.

Flinke hersenkneuzing

Daniëlle: “Op 25 juni 2011 kreeg ik een heftig fietsongeluk. Ik herinner me niets van het ongeluk, alleen dat ik wakker werd in het ziekenhuis, met ‘een flinke hersenkneuzing’ volgens de artsen. Zelf dacht ik dat het allemaal wel meeviel, maar ik kon niet eens uit bed stappen zonder door mijn benen te zakken. Ik verliet het ziekenhuis in een rolstoel. Achteraf betwijfel ik of ze me zo vroeg al naar huis hadden moeten sturen, maar op dat moment ontkende ik alles. Thuis belde ik mijn baas. Ik vertelde hem wat er was gebeurd en dat ik verwachtte dat een weekje rust wel voldoende zou zijn. Daar zat ik even goed mis. De eerste dagen heb ik alleen maar geslapen. Heel langzaam begon ik met revalideren. In het begin kon ik alleen heel voorzichtig een stukje wandelen aan iemands arm. Ik voelde me een soort van dronken en stoned tegelijkertijd, en alles kwam superhard bij me binnen. Zelf had ik het idee dat ik goed sprak, maar daar dacht mijn omgeving anders over. Dat ik dat zelf niet besefte, dat is nog het meest vreemd.”

Het effect van yoga

“Het duurde ongeveer drie maanden voordat ik naar de bedrijfsarts kon. Toen mijn reactievermogen enigszins verbeterde, stelde zij voor om weer voorzichtig te beginnen met sporten. Ik was altijd heel fanatiek bezig met squash, hardlopen en andere snelle, intensieve sporten. Maar hoe graag ik dat ook wilde, het ging gewoon niet. Zij suggereerde bodybalance te proberen, een mix van pilates, tai chi, en yoga. In eerste instantie vond ik dat niet echt een succes, tot we aan het einde van de sessie wat yogahoudingen deden, gevolgd door een eindontspanning. Dát vond ik geweldig! Voor het eerst kon ik me weer één voelen met mijn lichaam. Toen wist ik: dit is wat ik moet doen!”

Rust

“Naast mijn re-integratieproces begon ik met yogalessen. Dat deed ik bij Ad van Hassel, bij het Amsterdam Yoga Centre, in een groot Amsterdams herenhuis. We beoefenden yoga in één grote ruimte met maximaal tien matjes. Witte muren, een houten vloer, en verder niets. Geen muziek, alleen stilte, waardoor we in alle rust konden oefenen. Die rust was precies wat ik nodig had. Aanvankelijk ging ik één keer per week, maar al snel werd dat twee keer per week. Mijn re-integratieproces heeft al met al een jaar geduurd. Ik wilde veel te snel weer aan het werk, waardoor ik mezelf enorm heb overprikkeld, en het herstelproces alleen maar langer duurde. Nu nog steeds kan ik, wanneer ik echt heel erg gestrest ben, die denkbeeldige lijmklem om mijn hoofd voelen. Maar yoga, in combinatie met ademhalingsoefeningen, dat heeft echt het verschil gemaakt. De rust die ik ervaar in de yogalessen, dat gevoel kan ik ook in het dagelijks leven oproepen. Mijn lichaam herinnert zich dat moment. Onlangs ging mijn kind voor het eerst naar school en dat ging gepaard met fikse emoties aan mijn kant. Emoties vragen veel van je hersenen, en op zo’n moment zijn de invloeden van het ongeluk nog steeds merkbaar. Inmiddels geef ik zelf alweer jaren yogales, maar nog steeds geeft het me dat ontspannen en tintelende gevoel, als ik er alleen maar aan denk.”

De voordelen van yoga bij NAH

“Als de yogales wordt gegeven volgens de yogafilosofie, gebeurt dit in een omgeving zonder prikkels. Geen muziek, geen overdaad aan spullen, geen extreme hitte of kou. Belangrijk is dat alles gebeurt op het tempo van de persoon die de yoga beoefent. Je lichaam, geest en ademhaling worden op één lijn gebracht, zonder dat je jezelf hoeft te forceren. Zo kun je alle potentie die in je zit benutten. Het voelt als een soort thuiskomen. Veel mensen met NAH bevinden zich nog in een fase van niet-acceptatie. Ze willen weer de persoon zijn die ze vóór het NAH waren. Maar dat gaat niet, en dat hoeft ook niet. Het is belangrijk om te ervaren dat het ook goed kan zijn zoals het nu is. Dat te leren accepteren is de eerste stap naar een fijn leven en eventueel verder herstel.”

Nooit meer dezelfde

“Tijdens een yogales hielp ik een van mijn leerlingen bij een balanshouding. Zij doet al een half jaar yoga bij ons en ineens vertelde ze dat ze NAH heeft. Dat had ze nog nooit eerder gedeeld. Ze zei: ‘Het is zo moeilijk om te accepteren dat je niet meer dezelfde bent als voorheen. Je wilt zo graag jezelf blijven.’ Daarbij biedt yoga een mooie ondersteuning. Het leert je dat je niet je lichaam bent, niet je gedachten bent. Zo helpt yoga je bij het loslaten van die competitie, niet zozeer met anderen, maar met jezelf. Dat is de eerste stap! Vanuit die rust en moeiteloosheid gaan we stap voor stap kijken wat mogelijk is voor jou.”

Persoonlijke aanpassingen

“Als mensen vooraf laten weten dat ze NAH hebben, houd ik daar rekening mee in de les. Denk aan het licht in de ruimte of de snelheid waarmee we de houdingen doorlopen. Maar NAH of niet, ik maak altijd persoonlijke aanpassingen tijdens de les als ik merk dat iemand zich op welke manier dan ook forceert.”