Toen Marloes Boon na jarenlange klachten de diagnose reumatoïde artritis kreeg, was ze aanvankelijk opgelucht. Eindelijk had haar ziekte een naam en was er een behandelplan. Maar de medicijnen bleken erger dan de kwaal. Tegen het advies van haar arts in paste Marloes haar leefstijl aan en ging andere voeding gebruiken. Inmiddels is ze al jarenlang vrijwel klachtenvrij.
Tijdens de zwangerschap van haar eerste kind had Marloes Boon opnieuw last van pijnlijke dikke knieën. Met weinig verwachtingen ging ze weer naar de huisarts. Marloes was vaak met gewrichtspijn bij artsen geweest, maar die hadden niks kunnen vinden. Door een verhuizing kwam ze dit keer bij een andere huisarts terecht, die haar naar een reumatoloog verwees. De diagnose reumatoïde artritis werd geconstateerd.
“Het klinkt misschien gek, maar ik was blij met de diagnose”, zegt Marloes. “Je hoort dat wel vaker van reumapatiënten. Als je jarenlang met onduidelijke klachten aan het worstelen bent en het krijgt een naam, en je hoort dat er wat tegen te doen is, geeft dat opluchting.” Vóórdat ze de diagnose kreeg kon Marloes regelmatig niet lopen van de pijn. Al haar gewrichten waren ontstoken. “Als ik in bed lag deed het gewicht van het dekbed soms pijn aan mijn lichaam.”
Geen hoop op genezing
Marloes werkte in die periode in de zakelijke dienstverlening. Haar reumatoloog maakte duidelijk dat ze niet op genezing van de reuma hoefde te hopen. Ze zou de rest van haar leven medicijnen moeten slikken – ze kreeg onder meer methotrexaat, sulfasalazine en prednison. Dat werkte: binnen enkele weken namen de klachten af.
Maar in plaats van de ontstekingspijn staken andere problemen de kop op. Bijna wekelijks kreeg ze koorts en griepverschijnselen. “Aanvankelijk had ik niet in de gaten hoe zwaar de medicijnen waren. Mijn immuunsysteem werd aangetast.” Het middel bleek erger dan de kwaal.
Marloes: “‘Zo kan ik toch niet verder?’, dacht ik bij mezelf. ‘Ik ben 30!’ Ik had een jong gezin en een baan. Ik kon toch niet een belangrijk deel van de tijd rillend van de koorts op de bank doorbrengen?” Wanneer Marloes met de medicijnen probeerde te stoppen, kwamen de reumaklachten terug. In overleg met de reumatoloog probeerde ze andere medicijnen uit, maar het resultaat bleef hetzelfde. Zijn er ook alternatieve mogelijkheden?, vroeg ze aan de reumatoloog. ‘Nee’, was het antwoord. ‘Het is wat het is.’
Weinig bekend
Achteraf gezien heeft Marloes begrip voor haar reumatoloog. “Hij had veel studies op zijn naam en bleef de wetenschap trouw. Zeven jaar geleden, toen dit speelde, was er ook nog weinig bekend over de rol van de leefstijl bij reuma.” Maar Marloes had een acuut probleem, en ze was op dat moment minder geïnteresseerd in de vraag of een bepaalde verandering wetenschappelijk onderbouwd was of niet.
“Wat ik me vooral afvroeg was hoe het kan dat het lichaam van een dertigjarige zich tegen zichzelf keert. Waarom viel mijn immuunsysteem mijn gezonde cellen aan? Want dat is wat reuma in de kern is. Niemand kon het mij vertellen. Ik wilde weten waarom mijn lichaam ziek was geworden.”
Op internet zocht ze naar antwoorden. Ze kwam een boek op het spoor, Het Artritisvrij Totaal Plan van Stijn Elsen, en stortte zich op de methode die erin werd beschreven. Door van voeding te veranderen merkte ze al snel verbetering. “Ik voelde me energieker en helderder, en had minder reumaklachten. Dat gaf me meteen de motivatie om door te gaan.”
Afbouwen
Gezien de bijwerkingen wilde Marloes, toen ze met haar nieuwe voedingspatroon verbetering merkte, haar medicatie afbouwen. De reumatoloog wilde er niet van horen. Maar Marloes begon toch met het minderen van de pillen. “Het is tenslotte míjn lichaam.”
Het afbouwen van de prednison was een uitdaging. Marloes gebruikte een afbouwprotocol dat ze op internet vond. “Ik zou het zelfstandig afbouwen van prednison zeker niet aan iedereen aanraden. Het zijn geen snoepjes.” Zodra Marloes onder de 5 milligram prednison uitkwam vlamde de reuma weer op.
Door zich strikt aan het voedingsschema te houden kwam ze tóch stapsgewijs verder, merkte Marloes. Drie jaar nadat ze met haar nieuwe voeding was begonnen, kon ze met 75 procent minder medicatie toe. Maar ze wilde naar de 100 procent. “Dat heb ik voornamelijk bereikt door me naar binnen te keren en mijn mentale gezondheid te verbeteren. Denk aan het doorvoelen van weggestopte emoties en het onder ogen komen van angsten en trauma’s. Dat heeft een grote positieve invloed op mijn fysieke gezondheid en dus mijn reumaklachten gehad. Daarnaast heb ik, naast het aanpassen van mijn voedingspatroon, ook mijn slaappatroon verbetert, stress zoveel mogelijk gereduceerd en ben ik meer gaan bewegen.”
Wortelsap en gemberthee
In de kern komt Marloes’ voedingsschema erop neer dat ze zo veel mogelijk ontstekingsremmend voedsel en zo min mogelijk ontstekingsbevorderend voedsel eet. Ze gebruikt zo min mogelijk suikers, bewerkte voeding, gluten en koemelk. Ze drinkt veel wortelsap en gemberthee, en gebruikt ontstekingsremmende kruiden zoals duivelsklauw en kurkuma. Ze staat ambivalent tegenover vlees: “Ik ben slank en heb de proteïnen echt nodig. Dus ik eet wel vlees. Maar weer geen varkensvlees, want dat triggert bij mij ontstekingen.”
Nu steeds meer resultaten bekend worden over de samenhang van reuma en voeding (zoals uit onderzoek van Pascal de Jong aan de Erasmus Universiteit en van Wendy Walrabenstein aan het UMC Amsterdam), geeft dat Marloes bevestiging over de weg die ze 7 jaar geleden op eigen houtje insloeg. “Lange tijd voelde het alsof ik iets deed dat raar was en niet mocht. Zo raar was het achteraf gezien niet.”
Op Instagram is Marloes het account Van chronisch naar gelukkig gestart om haar ervaringen te delen. Ze laat daar zien wat ze doet om klachtenvrij te leven. “Ik hoop mensen te inspireren. Jonge mensen met reuma hebben nog een heel leven voor de boeg. Hopelijk kan ik ze helpen om ook verlichting te vinden.”
Lees het e-book van Marloes op haar website over hoe je reumaklachten op natuurlijke wijze kunt verminderen
Meer lezen
Een half leven met reuma, hoe Corine Heijneman een andere patiënt werd
